Lieve medebloggers.
Ik verwelkom je graag in het oog van de storm: het corona tijdperk in mijn perspectief.
Een meisje met een verhaal
Mijn naam is Ni Ra op dit platform maar in het echte leven sta ik beter gekend als Rani. In 1996 werd een klein meisje geboren op een zomerse dag in juli. Na enkele grote stappen zijn we 23 jaar verder. In mijn vrije tijd speel ik gitaar, kijk ik netflix, luister ik oneindig lang naar muziek en ben ik graag creatief bezig.
We leren elkaar vast nog beter kennen. Niemand hoeft deze reis alleen te doorstaan.
Genieten van de zon in lockdown.
In het oog van de storm
Een uitdrukking die velen onder jullie kennen. Onlangs botste ik op deze uitspraak:
"Als je in het oog van de storm terecht gekomen bent, kan je ervan op aan dat het nog veel erger wordt."
Toepasselijk voor onze huidige situatie lijkt mij. Wat betekend deze uitspraak voor jullie? Geloven jullie dat het erger wordt? Kijk je nog realistisch naar een zonnige reis in Cuba middenin augustus? Wordt de quarantaine verlengd? Gaan we naar een strikte lockdown? Wie organiseert er binnenkort een lockdown party? Enkele vragen waar ik dagelijks mee bezig ben. Ik hoor graag jullie mening over deze uitspraak, en verklaar me nader in mijn volgende post. Dit is nog maar het topje van de ijsberg.
Rot op, pessimist
Let me ease your minds, dit wordt geen pessimistische brief. Geen paniekzaaierij. We zijn misschien wel in een storm terecht gekomen, maar laten we deze samen trotseren en de boodschap van hoop verspreiden. Elke storm gaat over, ook deze. Na de schade van deze epidemie kunnen we samen de brokken lijmen. Er onvoorwaardelijk zijn voor elkaar. De noodkreet van onze maatschappij zal worden: steun vinden bij de ander.
In tijden van nood ben ik enorm gevoelig voor alles rondom mij, dus ontsnap ik naar wat mij tot rust brengt. Naast de lieve woorden van mijn vriend, is een stevige portie cultuur ook een prettige afleiding.
Het schip van hoop
Vandaag wil ik jullie graag voorstellen aan een schilderij van Salvador Dali gemaakt in 1937. Dit is één van de kunstenaars waar ik naar opkijk. Hij is een surrealistische schilder, dit betekend dat hij zijn dromen, gevoelens en gedachten wou neerzetten in zijn kunst.
Ik heb dit specifieke schilderij gekozen want in dat moment bracht het een gevoel naar boven bij mij, namelijk hoop. Hoop op een betere en veilige toekomst.
Als je goed kijkt naar het schilderij zie je in de rechterhoek mannen met vlindernetten zwaaien. Het schip lijkt als het ware van hen weg te varen. Het vlindernet valt te vergelijken met de lockdown. Een vlinder hoort volgens mij vrij te zijn. Ik zie de maatschappij als vlinders die collectief op wegvliegen naar onze vrijheid. Ik voel mij opgesloten en wil terug vrij kunnen fladderen aan de ene kant. Aan de andere kant wil ik de maatregelen volgen uit respect voor de meest kwetsbaren.
The ship with butterfly sailes, Salvador Dali.
Muzikale groetjes
Om in het thema van vrije vlinders te blijven wil ik graag afsluiten met een klassiek gitaarstuk. Le Papillion, OP 50, n13 is een opvallend nummer uit één van de grote gitaarconcerten van grootmeester Giuliani. Dit partituur is gecomponeerd door Mauro Giuliani. Hij was een Italiaanse gitarist en componist in de 18de eeuw.
Le Papillion, gespeeld door mezelf.
Mijn gitaarlessen zijn momenteel tot de paasvakantie stop gezet, het conservatorium is gesloten. Dit is een groot verlies voor mij, maar het doet deugd om dagelijks ongestoord gitaar te kunnen spelen want ik heb zeeën van tijd om te oefenen. Enkel mis ik wel de interessante begeleiding van mijn leerkracht Bram. Hij leerde mij dit partituur kennen en koos dit nummer om te evalueren tijdens mijn technische proef.
Een voorbeeld van zijn gitaarconcert OP 50, nummer 13.
Zelf ben ik nog maar drie jaar studente gitaar, als jullie eens willen horen wat een professional doet met dit stuk:
Een man met veel talent.
Na een aantal mooie en interessante blogs te doorlezen van jullie heb ik nog één tip: doe zo verder! Bedankt voor het vele leesplezier.
Zorg goed voor elkaar.
Veel liefs,
Ni Ra
Bronnen
